Allerlei.
Blijf op de hoogte en volg Jan
23 Januari 2016 | Israel, Holon
Uit jullie reacties te lezen denken jullie dat we het erg druk hebben, maar dat valt wel mee.
Het is eerder vermoeiend en eentonig. Met het eten geven en afruimen is het wel druk, dan is er zat te doen. Tussendoor is het vaak wachten wat aangeven , water halen snottebellen afvegen enz. Als we helpen met de bingo, gaat het heel langzaam omdat iedereen zit te slapen en jij moet dan voor 20 mensen opletten, en dat duurt soms wel 2 uur. Heel vermoeiend.
Verder is het zwaar omdat je gesprekken voert met de mensen en ze vertellen dan dat ze niet meer leven willen op deze manier. Ze willen ook vaak geen eten en medicijnen meer.
Je probeert met ze over God te praten, maar soms krijg je antwoorden , waar is Hij dan en waarom neemt Hij me niet weg.
Maar pastorale hulp heb ik hier nog niet gezien. Er wordt niet gebeden met, voor of door de mensen. Alleen in het hoofdgebouw wordt een stukje gelezen op de opening van de Sjabbat bij het eten.
Het is verder leeg, eten, zitten en slapen. Ieder keer gaat er wel weer iemand weg met de ambulance en de volgende bewoner komt weer en de vorige bewoner is al weer vergeten. Veel mensen krijgen weinig of nooit bezoek. De kinderen zijn te druk of wonen in het buitenland. Deze bewoners nemen we wat extra mee naar buiten en je probeert wat extra aandacht te geven. Vaak voel je onmacht en zou je meer willen doen. De mensen zijn wel heel dankbaar. Met het Russische personeel werkt het wat lastiger, gelukkig zijn ze niet allemaal onaardig. Ook gaan ze vaak tekeer tegen de mensen.
Ook gaan de bewoners uit onmacht vaak tegen elkaar te keer als er een te veel lawaai maakt. Dan wordt er wel 10 keer “Shake it “ geroepen. Dan neem je zo’n drukteschopper maar even mee naar buiten om af te leiden.
Dan vinden we het heerlijk om als we vrij zijn even naar het strand of het park te gaan.
In het hoofdgebouw is vaak van alles te doen voor de zelfstandige bewoners, zoals gymnastiek, schilderen en handenarbeid. Muziek, dans, film, cabaret en toneel.
Dat missen we op onze afdelingen wel.
We hadden van de week weer een flinke zandstorm, maar daarna meestal een behoorlijke regenbui en dan is alles weer schoon.
Maandag zijn we s’middags met de bus naar Rishon le Zyyon geweest, naar een winkelcentrum met allemaal dinosaurussen en andere dieren. Daarna nog een paar kilometer naar het strand gelopen en toen over het strand naar Bat Yam en vandaar weer terug met de bus. We hadden toen storm maar een mooie zee met hoge golven en de wind in de rug op het strand.
Woensdag heeft Jan een dagje in de keuken geholpen. Er moet altijd een Rabbijn in de keuken aanwezig zijn, hij wast de groente met een soort ontsmettingsmiddel en daarna wordt het met de slang afgespoeld en dan is het Koosjer en mogen de anderen het gebruiken om te verwerken.
Jan mocht de uien pellen voor het wassen maar moest de wortel eraan laten zitten anders zit er geen leven in de ui. De Rabbijn wat de uien en snijdt dan pas de wortels eraf en dan zijn ze Koosjer en mag het personeel ze klein snijden en mogen ze gebruikt worden. Zo leer je hier ook nog wat. Een keuken zonder Rabbijn is niet Koosjer.
Omdat vlees en melk gescheiden moeten zijn is hier alles dubbel, zoals werkbanken, spoelbakken, potten en pannen, borden, bestek en tafelkleedjes. Ook op de afdelingen, de Rabbijn komt daar ook af en toe controleren.
Bij Gerda op de afdeling was een Roemeense vrouw jarig die altijd komt helpen. Toen heeft ze s’morgens vroeg voor het personeel gekookt. Dus we zaten om half 10 al aan de sardientjes, sausjes en Roemeense hapjes en champagne.
Ook werd op deze afdeling de hoofdzuster overgeplaatst naar de 6e etage. Haar collega’s waren in tranen. De activiteitenbegeleidster heeft voor de mensen vellen papier gemaakt met een goede wens erop voor de vertrekkende zuster.
Vrijdag hebben Tiny en Eliezer ons om 2 uur opgehaald en ze trakteerden ons op een modern zang, dans en muziekfestival in Yafo. De inhoud leek op het verhaal uit de Westside Story. Ze maakten muziek niet alleen met instrumenten maar ook met handen, voeten, borstels, stokken, bekers en kratjes. Heel bijzonder.
De groep was erg lenig ze leken wel van elastiek.
Daarna zijn we nog wat wezen wandelen en naar de Chinees geweest, die hebben ze hier ook.
Vanavond is er in de toneelzaal van het huis nog een musical. Ik denk wel dat we daar heen gaan. Buiten stortregent het nu.
We hebben al een week geen internet in ons gebouw, dus we sjokken iedere keer met de computer en de telefoon naar het hoofdgebpouw.
De persoon die daarover gaat is er telkens niet.
Morgen gaan we 4 dagen naar de Dode Zee met een groep van de zelfstandige bewoners.
Daar over volgende keer meer. Hartelijke groeten.
Het is eerder vermoeiend en eentonig. Met het eten geven en afruimen is het wel druk, dan is er zat te doen. Tussendoor is het vaak wachten wat aangeven , water halen snottebellen afvegen enz. Als we helpen met de bingo, gaat het heel langzaam omdat iedereen zit te slapen en jij moet dan voor 20 mensen opletten, en dat duurt soms wel 2 uur. Heel vermoeiend.
Verder is het zwaar omdat je gesprekken voert met de mensen en ze vertellen dan dat ze niet meer leven willen op deze manier. Ze willen ook vaak geen eten en medicijnen meer.
Je probeert met ze over God te praten, maar soms krijg je antwoorden , waar is Hij dan en waarom neemt Hij me niet weg.
Maar pastorale hulp heb ik hier nog niet gezien. Er wordt niet gebeden met, voor of door de mensen. Alleen in het hoofdgebouw wordt een stukje gelezen op de opening van de Sjabbat bij het eten.
Het is verder leeg, eten, zitten en slapen. Ieder keer gaat er wel weer iemand weg met de ambulance en de volgende bewoner komt weer en de vorige bewoner is al weer vergeten. Veel mensen krijgen weinig of nooit bezoek. De kinderen zijn te druk of wonen in het buitenland. Deze bewoners nemen we wat extra mee naar buiten en je probeert wat extra aandacht te geven. Vaak voel je onmacht en zou je meer willen doen. De mensen zijn wel heel dankbaar. Met het Russische personeel werkt het wat lastiger, gelukkig zijn ze niet allemaal onaardig. Ook gaan ze vaak tekeer tegen de mensen.
Ook gaan de bewoners uit onmacht vaak tegen elkaar te keer als er een te veel lawaai maakt. Dan wordt er wel 10 keer “Shake it “ geroepen. Dan neem je zo’n drukteschopper maar even mee naar buiten om af te leiden.
Dan vinden we het heerlijk om als we vrij zijn even naar het strand of het park te gaan.
In het hoofdgebouw is vaak van alles te doen voor de zelfstandige bewoners, zoals gymnastiek, schilderen en handenarbeid. Muziek, dans, film, cabaret en toneel.
Dat missen we op onze afdelingen wel.
We hadden van de week weer een flinke zandstorm, maar daarna meestal een behoorlijke regenbui en dan is alles weer schoon.
Maandag zijn we s’middags met de bus naar Rishon le Zyyon geweest, naar een winkelcentrum met allemaal dinosaurussen en andere dieren. Daarna nog een paar kilometer naar het strand gelopen en toen over het strand naar Bat Yam en vandaar weer terug met de bus. We hadden toen storm maar een mooie zee met hoge golven en de wind in de rug op het strand.
Woensdag heeft Jan een dagje in de keuken geholpen. Er moet altijd een Rabbijn in de keuken aanwezig zijn, hij wast de groente met een soort ontsmettingsmiddel en daarna wordt het met de slang afgespoeld en dan is het Koosjer en mogen de anderen het gebruiken om te verwerken.
Jan mocht de uien pellen voor het wassen maar moest de wortel eraan laten zitten anders zit er geen leven in de ui. De Rabbijn wat de uien en snijdt dan pas de wortels eraf en dan zijn ze Koosjer en mag het personeel ze klein snijden en mogen ze gebruikt worden. Zo leer je hier ook nog wat. Een keuken zonder Rabbijn is niet Koosjer.
Omdat vlees en melk gescheiden moeten zijn is hier alles dubbel, zoals werkbanken, spoelbakken, potten en pannen, borden, bestek en tafelkleedjes. Ook op de afdelingen, de Rabbijn komt daar ook af en toe controleren.
Bij Gerda op de afdeling was een Roemeense vrouw jarig die altijd komt helpen. Toen heeft ze s’morgens vroeg voor het personeel gekookt. Dus we zaten om half 10 al aan de sardientjes, sausjes en Roemeense hapjes en champagne.
Ook werd op deze afdeling de hoofdzuster overgeplaatst naar de 6e etage. Haar collega’s waren in tranen. De activiteitenbegeleidster heeft voor de mensen vellen papier gemaakt met een goede wens erop voor de vertrekkende zuster.
Vrijdag hebben Tiny en Eliezer ons om 2 uur opgehaald en ze trakteerden ons op een modern zang, dans en muziekfestival in Yafo. De inhoud leek op het verhaal uit de Westside Story. Ze maakten muziek niet alleen met instrumenten maar ook met handen, voeten, borstels, stokken, bekers en kratjes. Heel bijzonder.
De groep was erg lenig ze leken wel van elastiek.
Daarna zijn we nog wat wezen wandelen en naar de Chinees geweest, die hebben ze hier ook.
Vanavond is er in de toneelzaal van het huis nog een musical. Ik denk wel dat we daar heen gaan. Buiten stortregent het nu.
We hebben al een week geen internet in ons gebouw, dus we sjokken iedere keer met de computer en de telefoon naar het hoofdgebpouw.
De persoon die daarover gaat is er telkens niet.
Morgen gaan we 4 dagen naar de Dode Zee met een groep van de zelfstandige bewoners.
Daar over volgende keer meer. Hartelijke groeten.
-
23 Januari 2016 - 15:21
Fam Versluis Ameide:
Hallo opa en oma, pa en ma,
Een heel verhaal. Mooi dat jullie voor deze mooie mensen een lichtpuntje kunnen zijn...ook, of juist, met daden kun je ook getuigen. Geniet van jullie reis naar de Dode zee. Een profetie is dat ook deze zee ooit weer zal wemelen van vissen en leven. Hartelijke groetjes uit Termeij. Kusjes van ons 4-en. -
24 Januari 2016 - 14:54
Roelien:
Hallo Jan en Gerda,
Weer een heel verhaal, we genieten elke keer weer van jullie belevenissen.
Ook vond ik de foto's van Jan in de keuken erg leuk.
Dat Gerda al vroeg aan de warme maaltijd zat, moest ik direct aan Roland denken.
Ging op werkweek naar Tjechie en kreeg s'morgens ook karbonade te eten.
Viel niet zo erg bij hem in de smaak.
Nu hebben jullie weer lekker een paar dagen vrij, geniet van jullie triple naar de dode zee.
Groetjes van Dick en Roelien
-
24 Januari 2016 - 18:00
Nelly En Adriaan:
Hai Gerda en Jan
Wij hadden idd de indruk dat jullie hartstikke druk zijn met de mensen daar, maar dat valt dus gelukkig in de praktijk mee. Maar jullie beleven / zien wel het wat daar en dat is natuurlijk ook mooi en fijn.
Jammer dat jullie op een afdeling zitten waar de mensen niet meer zo aktief zijn.
Wel weer een mooi verhaal, succes en tot gauw weer.
knuffel van Nelly en Adriaan -
24 Januari 2016 - 21:26
Mieke Verheij:
Hallo Gerda en Jan.
Het is voor jullie wel heel fijn dat jullie naast het werk in het tehuis ook heerlijk de tijd hebben om er samen tussenuit te gaan .Geniet daar maar heerlijk van .
Groetjes Kees en Mieke -
27 Januari 2016 - 21:43
Fam. Kok:
jan en Gerda
Jullie zien wel heel vee vanl het land zo
Leuke foto,s Zo ver weg en toch dichtbij .Ik geloof dat het inderdaad niet meevalt om zo mensen te kunnen
bereiken . Toch mooi dat jullie dit werk doen . Het is ook wel triest als er nooit bezoek komt voor de mensen
Hier gaat alles goed .Als jullie terug komen hebben we waarschijnlijk een nieuwe voordeur
Vandaag was Tessa weer hier .Erg gezellig gehad in Aug. gaat ze alweer naar school.
Het weer is hier trouwens wel extreem . De ene week winter en de andere week weer lente
De tijd schiet al weer op voor jullie .Heel veel plezier bij de dode zee Een heel aparte ervaring .
In de zomer ben ik ooit eens in de dode zee geweest .als je er uitkomt heb je het gevoel dat je uit een olie bad komt Gelukkig stonden er douches op het strand.
lieve groetjes Jaap Astrid en Erick -
29 Januari 2016 - 08:56
Johan:
Hoi Jan en Gerda, fijn om weer een update te lezen. Wel jammer dat sommige ouderen daar geen plezier meer in het leven hebben. Gelukkig brengen jullie daar op bescheiden manier misschien verandering in door jullie aanwezigheid. Veel plezier bij de Dode Zee en succes met al jullie activiteiten. Groetjes uit Hoornaar van Johan -
29 Januari 2016 - 16:12
Bram En Helma:
Hoi Jan en Gerda, we hebben even jullie verslagen zitten lezen want dat was er nog niet van gekomen. Wat maken jullie weer veel mee, bijzonder om zo de cultuur en de mensen van zo'n land te mogen leren kennen. In jullie verslagen lezen we van de zwaarmoedigheid van de afdelingsbewoners en we bidden dat deze geen vat op jullie beiden mag krijgen. Dat jullie tot licht en zegen mogen zijn en zelf ook kunnen genieten van wat jullie meemaken en mogen uitdelen. Op dit moment zo te lezen een trip naar de Dode Zee, veel plezier!
Hartelijke groeten,
Bram, Helma, Arthur en Julia van Tol -
30 Januari 2016 - 10:53
Kees En Gerda:
Hoi Jan en Gerda. Fijn om met jullie mee te beleven wat jullie daar zo al doen. Ondanks jullie vermoeidheid mogen juliie daar toch Gods licht laten schijnen, op de afdeling waar jullie werken. Handig internet, behalve als je steeds naar het hoofdgebouw moet lopen, maar daar kunnen jullie wel internetten en anders hadden jullie waarschijnlijk niets en wij ook niet. We hopen dat jullie het fijn gehad hebben bij de Dode zee.. Groetjes Kees en Gerda -
30 Januari 2016 - 16:02
Ada:
hoi Jan en Gerda,
Ook weer even inlopen om de verslagen te lezen en bijgevoegde foto s .Sorry maar ik vergeet het telkens weer. Leuke foto reportage vooral die slaaaaaaapers !! wat een saai leven heb je dan.
Nog veel fijne dagen en vakantie.
Groet Ada -
30 Januari 2016 - 19:10
Marjon:
Hoi Gerda en Jan
Tja het leven in het huis daar is wel een beetje anders dan in onze verzorgingshuizen ,maar soms zijn de situatie's vergelijkbaar ,het is wel triest dat sommige mensen bijna geen bezoek krijgen .
Nou Jan jij was weer ff lekker bezig in de keuken zag ik leuk hoor .
jullie tijd schiet al weer op denk ik leuke foto's jullie zien weer van alles
Hier gaat alles zo z'n gangetje
Nog een fijne tijd daar een groet van ons twee Toos en Marjon
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
