1ste verslag

Dit verslag is geschreven door iemand van de CRR (Christian Refugee Relief), om een andere kijk te geven op de problematiek rond de situatie in het vluchtelingenkamp in Moria.

Maandag 25 februari 2019.
Uit diverse hoeken van ons land komen mensen richting Schiphol.
Mensen die bereid zijn gevonden en de mogelijkheid gekregen hebben om hun liefde en energie te geven op een plaats in de wereld waar velen van weten, maar wat niemand begrijpt.
14 personen verzamelen zich in de vertrekhal. 14 verschillende mensen met verschillende achtergronden, maar met één doel: hulpverlening in vluchtelingenkamp Moria op Lesbos.
De tussenlanding in Athene verliep wat turbulent en dat zette zich voort in het tweede deel van de reis. De wind en turbulentie probeerden vat te krijgen op ons propellervliegtuig, maar de stage-piloot zette ons veilig aan de grond.
We zijn (weer) op Lesbos.
Nadat we de huurauto’s hadden opgepikt en wat eerste boodschappen hebben gedaan, kwamen we in de appartementen in Panagiouda. De avond is afgesloten met zingen en een grote dank aan onze Hemelse Vader die ons bewaard heeft. Moe en benieuwd wat de volgende dag zal brengen, is een ieder naar bed gegaan.



Dinsdag 26 februari.
Om half negen hebben we van Hanneke Mauritz (een (hele) langetermijn-vrijwilliger) een briefing gekregen over de problematiek, het kampleven, de kampregels en de werkzaamheden.
Ze heeft ons daarna een rondleiding gegeven in het kamp.
Heel veel info in korte tijd, die tijdens de shifts zal moeten gaan landen. Zo rond de middag zijn we allemaal ingezet om te helpen bij “housing”. Dat wil zeggen: controle of een bepaalde tent/bouwwerk leeg is, die bewaken en bij de New-Arrivals families halen om hen een enigszins veilig privé te geven. Dat privé is echter onmogelijk in een kamer van 18 vierkante meter waar drie of vier gezinnen moeten wonen (!). Één tot anderhalve meter per persoon is de ruimte die een medemens in dit stukje Europa toebedeeld krijgt om te leven. Dus in de gemiddelde huiskamer in Nederland kunnen volgens Moria-begrippen 18 tot 20 personen leven en slapen. Denk dat eens in!



Woensdag 27 februari.
We zijn met z’n allen ingedeeld in de dagdienst. Om 8 uur melden in het “info-point” in het kamp. Dat is het kloppend hart van Eurorelief waar alle taken verdeeld worden en waar alle vragen worden afgevuurd. Een Amerikaanse is de shift begonnen door de kampregels weer te herhalen. Dat wordt een dagelijks terugkerend iets. Een andere Amerikaan is ons daarna voorgegaan in gebed, waarin we de wijsheid van Boven hebben gevraagd. Wijsheid, rust en liefde om de mensen te helpen.
Een deel van de groep is gaan “housen”. Wat in het verslag van gisteren niet staat: bij housen hoort ook het afbreken van illegale bouwsels en legale tenten die leeg zijn gekomen doordat de mensen zijn vertrokken naar een ander gedeelte van het kamp of naar een ander kamp op het eiland of naar het vasteland van Griekenland. Dat kan alleen na goedkeuring van de UN. Dat afbreken is soms wel dubbel: als er namelijk over een week toch weer mensen aankomen, dan moet er wellicht weer iets gebouwd of opgezet gaan worden. Maar als je een tent leeg laat staan dat is hij over een paar minuten al weer bezet. Eurorelief moet daarin hard zijn: zij bepalen waar iemand slaapt, want als je iedereen zijn gang laat gang wordt het een ongecontroleerde chaos, met alle agressie, gevaren en verdriet van dien.
Ook is er een deel van de groep in een grote tent bij New Arrivals de vloer gaan verbeteren. De bestaande 200 vierkante meter vloer is leeggemaakt, enigszins schoongemaakt en zijn we begonnen met het aanbrengen van raggels (is een echt woord) en nieuwe vloerplaten.
Dat schoonmaken was een zaak op zich. Wat verschrikkelijk dat mensen die net in Europa aankomen in zo’n enorme vuilnishoop terechtkomen. Overal afval, van dieren en mensen, een broeinest voor ongedierte. Niet gek dat er zo nu en dan ziektes uitbreken.
We kregen bij de schoonmaak en het aanbrengen van nieuw hout ook hulp van de vluchtelingen zelf. Dat was mooi om te zien.
Eind van de dayshift, dat is circa 17.00 uur, was iedereen moe, enigszins voldaan, maar ook gevuld met (terechte) vragen als: waarom dit? Hoe kan dat beter? Kan het ook zo?
We kunnen veel zaken niet volledig begrijpen of aanvaarden. Helaas moeten we er overheen kijken en met een lange-termijn visie aan het werk zijn. Gelukkig zien de mensen die al meer hier geweest zijn, dat er substantieel zaken verbeterd zijn. Dit moeten we dan ook maar in gedachten houden.
We zijn deze avond, samen met vier “longtermers” van Eurorelief en twee Nederlandse vrijwilligers wezen eten in Mitilini. Altijd goed om elkaar te spreken buiten de hectiek van het kamp.
Ook deze dag zijn we geëindigd met gezang en gebed. Dit verbroederd!

Donderdag 28 februari
Eén uit de groep viert zijn 24e verjaardag hier op Lesbos. Dat is een verjaardag die waarschijnlijk zijn leven bij blijft. Omdat deze plek niet meer uit je herinneringen is te wissen. Alles maakt hier indruk. Het onrecht, het aantal mensen, de uitzichtloosheid, boosheid en onbegrip van jezelf, vragen, vragen en vragen.
We zijn allen uit een welverdiende slaap gezond en wel wakker geworden.
Vijf van ons zijn verder gegaan in de rubhall (grote tent) van de New Arrivals. Nu is de vloer afgemaakt en kon er begonnen worden met het aanbrengen van vinyl bovenop de vloerplaten.
Te weinig kennis van degene die het wilde uitvoeren, te weinig lijm die meegeleverd was en wellicht wat verwarring die komt door de toren van Babel leidde tot wat onduidelijkheden en gaf wat overlast. Dat is uitgesproken en er is geroeid met de riemen die we hadden (lees: gelijmd met de lijm die beschikbaar was) en ongeveer 40% van de tent is gereed. Morgen de rest, maar eerst nog lijm zien te scoren.
Drie uit de groep zijn ingezet voor diverse activiteiten: vragen beantwoorden of doorsluizen die bij het info-point worden afgevuurd. Er is gehoused en ook zijn er veel materialen van en naar het warehouse gebracht.
De vijf die vandaag de avonddienst gaan doen, hebben overdag een grote hoeveelheid shampoo kunnen aanschaffen. Er was geen shampoo meer in het warehouse. De eerste paar honderd flessen zijn gekocht, morgen hopen we een andere winkel ook leeg te kunnen komen. Hygiëne is zo ontzettend belangrijk en er is vaak zo’n groot tekort! We zijn blij dat we met z’n allen hierin kunnen bijdragen. Alles door de donaties van velen die dit werk een warm hart toe dragen!
De verhalen van de eerste eveningshift hopen we in het volgende verslag te kunnen melden.

Wel kunnen we weer opmerken dat het ontzettend fijn is dat we met allerlei verschillende mensen, opvattingen, kerkverbanden, achtergronden etc etc een hechte groep aan het vormen zijn.
Alle eer aan God! Hij geeft ons iedere keer de kracht, gezondheid, liefde en wijsheid!